Brudnopis z życia – zapiski z czasów półcienia

Były takie dni, w których nie umiałam żyć naprawdę.

Oddychałam – ale nie głęboko.

Pracowałam – ale bez serca.

Uśmiechałam się – ale nie wpuszczałam do duszy.

To był czas, gdy życie było wyzwaniem, a każdy poranek rozpoczynał się od wewnętrznej walki: jak udźwignąć jeszcze jeden dzień, jak zmieścić siebie w ciasnych ramach codzienności.

Nie miałam wtedy narzędzi.

Nie znałam jeszcze słów takich jak „trauma”, „transformacja”, „własna droga”.

Ale pisałam.

Pisałam, bo nie umiałam już milczeć.

Pisałam, bo w słowach mogłam bezpiecznie rozplątywać supły w środku. Nie wiedziałam, że to, co tworzę, jest moją nieświadomą terapią. Że każdy wers to ukryty krzyk. Każda metafora – niedokończona modlitwa o ratunek.

Dziś wracam do tamtych zapisków – brudnopisów z życia.

Nie jako ofiara tamtego stanu. Lecz jako kobieta, która widzi więcej.

Nie poprawiam ich. Nie poleruję. Nie pudruję przeszłości. Zostawiam czułe niedoskonałości tych słów, jak odciski palców kogoś, kim byłam. Ale dodaję do nich coś nowego – refleksję, światło z obecnej perspektywy. Nie po to, by oceniać dawną siebie. Ale by uczcić jej siłę. Jej czułość. Jej próbę.

Cykl „Brudnopis z życia” to nie tylko poetyckie impresje. To świadectwo. Ślad po tym, że można nie żyć pełnią – a mimo to wrócić do siebie. To światłocień: wersy z czasów, gdy sens był rozmazany, a nadzieja nieśmiała. I błysk dzisiejszej świadomości, która pozwala nazwać tamten mrok po imieniu i przekuć go w dar.

Zapraszam cię do lektury.

Do zatrzymania się.

Może znajdziesz w tych słowach kawałek siebie.

A może tylko cichy szept „To minie. Ty się odnajdziesz. Jeszcze wszystko przed tobą.”

---

Małgorzata IRI Jakubowska – JA TWÓRCZYNI - pisarka życiowego brudnopisu, twórczyni metody IRI, terapeutka ustawień systemowych. Zamiast igły – słowa. Zamiast płótna – życie.

Piszę, by odnaleźć sens. Dzielę się, by inni odnaleźli siebie.

W tej przestrzeni odzyskuję własny głos – i dziedzictwo niespełnionej twórczości rodowej.